Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed fac ista esse non inportuna; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Duo Reges: constructio interrete. Quid, quod res alia tota est? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

• Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.
• Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
• Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Sed fortuna fortis;

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Quid de Pythagora?

Quae cum essent dicta, discessimus.

Zenonem roges;

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Bork

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Eam stabilem appellas.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Summus dolor plures dies manere non potest? Non risu potius quam oratione eiciendum? Numquam facies. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Sic est igitur locutus: Quantus ornatus in Peripateticorum
disciplina sit satis est a me, ut brevissime potuit, paulo
ante dictum.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris,
quam te reprehenderim.

Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

1. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.
2. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
3. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Quamquam ea verba, quibus instituto veterum utimur pro Latinis, ut ipsa philosophia, ut rhetorica, dialectica, grammatica, geometria, musica, quamquam Latine ea dici poterant, tamen, quoniam usu percepta sunt, nostra ducamus.